Jest jedną z najstarszych
wsi Żywiecczyzny. Jej nazwa - Cięcina - sugeruje, że powstała poprzez wycięcie, inaczej wykarczowanie lasu. Miejscowość nie jest jeszcze wymieniona w pierwszym i najbardziej znanym spisie parafii dekanatu Oświęcim z lat 1325–1327, który w Kotlinie Żywieckiej wymienia jedynie trzy: Gilowice, Żywiec, Łękawica. Najstarsza zachowana wzmianka o miejscowości i parafii Czencina pochodzi z kolejnego takiego spisu z lat 1346–1358, kiedy wymieniono ją obok sąsiedniej Lipowej. Następnie obie straciły samodzielność na rzecz parafii w Radziechowach.
Na poczatku XV wieku Żywiec opanowały oddziały husyckie, które zajęły kościół św. Krzyża na Rudzy w Żywcu, a następnie kościół w Radziechowach. Być może wtargnęli też do Cięciny i spalili kościół, tak jak uczynili to w Łękawicy. Najprawdopodobniej dlatego w kronikach XV wiecznych Cięcina podawana jest jako parafia, która nie posiadała swego kościoła.
Pierwsze wzmianki o kościele w Cięcinie (Ecclesia de Czencina) pojawiają się w 1358 roku, w spisach pobieranego w Polsce świętopietrza z lat 1345-58. W "Dziejopisie żywieckim" Andrzeja Komonieckiego pojawia się następująca wzmianka o początkach kościoła w Cięcinie: "Ten miał bydź założony i zbudowany na górze Brańków nazwanej, nad wsią Cięcina, gdyż w łęgu, gdzie grunt pański folwarczny, wieś była. A kędy kościół stoi, na tym miejscu przedtem był browar; w którym browarze w izbie gdzie kadzie stały gorzałczane był obraz św. Katarzyny, bez żadnej uczciwości, przed którym widywano świece gorewające, lecz to sobie lekceważono, aż piorun uderzył w ten browar i on zapalił. Po czym parafianowie wzruszywszy się pobożnością, kapliczkę małą naprzód zbudowali, w której się ledwo ludzi 50 wmieściło, i nazwano ją imieniem św. Katarzyny, po czym Kościół większy zbudowano i poświęcono".
W roku 1624 Komorowski przekazał jako zastaw dobra żywieckie królowej Konstancji, żonie Zygmunta III Wazy. Konstancja słynęła z wielkiej pobożności i dlatego ogromne sumy przeznaczała na rozbudowę różnych kościołów. Fara radziechowska, do której przynależała ze swoim kościołem Cięcina, otrzymała dodatkowo wikariusza do obsługi wiernych kościoła w Cięcinie, bowiem jeden nie mógł sobie poradzić z posługą na tak obszernym terenie. W 1666 roku kościół św. Katarzyny w Cięcinie otrzymał dzwonnicę.
Po śmierci Jana Kazimierza właściciela Żywiecczyzny w roku 1668 Cięcina wraz z całym Państwem Żywieckim została zakupiona przez Jana Wielopolskiego. W 1712 r. Cięcina wraz z innymi 12 wsiami wchodziła w skład klucza folwarcznego Węgierska Górka.
Po I wojnie światowej od 1920 r. Cięcina była gminą jednostkową. Z dniem 1 stycznia 1934 r. stała się gminą zbiorową, do której należały: Żabnica, Brzuśnik, Juszczyna, Bystra, Wieprz i Węgierska Górka, która stanowiła integralną część Cięciny. Stan taki trwał również podczas okupacji niemieckiej.
W 1954 r. nastąpiła reorganizacja i takie wsie jak: Wieprz, Bystra, Brzuśnik, Juszczyna i Żabnica zostały odłączone od Cięciny. Dokonano również podziału terytorialnego Cięciny i utworzono osiedle Węgierska Górka. Od 1965 r. w Cięcinie istniała Gromadzka Rada Narodowa. Z dniem 1 stycznia 1973 r. przestała istnieć, zarządzeniem odgórnym włączono ją do nowego urzędu gminy w Węgierskiej Górce.
