Tych
wiosek już nie ma. W 1966 roku Stary Żywiec i Zadziele zalały rzeki wody Soły tworząc Jezioro Żywieckie. To pod taflą wody ukryta jest historia podwodnego świata, który bezpowrotnie zaginął.
Ponad pół wieku temu powstało więc Jezioro, bez którego juz dziś nie wyobrażamy sobie Żywca. Choć zagospodarowanie jego brzegów czasem budzi nasz niedosyt, choć nie dokońca wykorzystany jest jego ogromny potencjał - wiemy, że z pewnością stanowi wizytówkę Żywiecczyzny.
Niezwykle malowniczne Jezioro Żywieckie otoczone jest górami.Jego powierzchnia to ponad 4000 hektarów, gdzie znajduje się 94,60 mln m³ wody. Przy zbiorniku dziła także elektrownia wodna o mocy 21MW na pobliskiej Górze Żar.
Dziś już niewiele osób jednak pamięta o tym, iż za powstaniem tej ważnej z kilku punktów widzenia inwestycji kryje się bardzo istotny, a często zapomniany - czynnik ludzki. I ludzki los. Na miejscu bowiem dzisiejszego Jeziora mieściły się stary Żywiec, Zadziele i część Tresnej oraz Zarzecza zamieszkałe przez okoliczną ludność. Ruszyła biurokratyczna machina: powiadomiono mieszkańców, wyceniono grunty, wypłacono budzące wiele zastrzeżeń i kontrowersji odszkodowania. Wstrzymano inwestycje. Zalane miejscowości to nie tylko mieszkańcy, to także i cmentarze, z których w pośpiechu i częściowo ekshumowano zmarłych. Mieszkańcy zostali wysiedleni. Dokąd? Na ile pozwoliły pieniądze uzyskane z odszkodowań...?
By utworzyć to malownicze Jezioro, potrzeba było wysiedlić aż 4000 mieszkańców Starego Żywca i Zadziela. Potrzeba było zlikwidować domy, zasypać studnie, a miasto zalać wodą. Częściowo ekshumowano także cmentarz. Co dalej z mieszkańcami? Większość nich osiedliła się w pobliskich Kozach lub w samym Żywcu. Do dziś niesmak i kontrowersje wzbudza fakt odszkodowań dla wysiedlonych osób, według nich nie były one bowiem proporcjonalne do zlikwidowanych domostw.
W 2012 roku Jezioro Żywieckie oddało XIX - wieczne tabernakulum. Zdaniem badaczy pierwotnie zabytek pochodził z drewnianego kościoła, który krył się pod wodami zalanego Starego Żywca.
